Pies macha ogonem w prawo czy w lewo? Czyli co mówi pupil, kiedy do Ciebie merda?

Machający psi ogon, to dla wielu z nas oznaka szczęścia pupila. Bo kto jest w stanie powstrzymać uśmiech na widok psa, którego ogon tak szaleje, że razem z nim w tan idzie połowa zwierzaka :)

Futrzak macha ogonem na Twój widok? To nie zawsze oznacza zadowolenie!

Warto jednak wiedzieć, że machanie ogonem nie zawsze oznacza to samo! Jeśli poprzyglądasz się swojemu psu, zauważysz, że zupełnie inaczej porusza ogonem na Twój widok, kiedy wita się z obcą osobą i kiedy bawi się z drugim psem. W psim świecie mowa ciała odgrywa ogromną rolę, a jej znaki są bardzo subtelne. Dzięki wysyłaniu odpowiednich sygnałów, psy doskonale się porozumiewają… warto więc poznać ten język i również je zrozumieć.

Więc jak to jest z tym ogonem?

Merdanie ogonem często faktycznie sygnalizuje szczęście i pobudzenie (kiedy np. na horyzoncie pojawia się dobra karma dla psa ;)), jeśli jednak zauważysz, że pies wykonuje trochę sztywniejsze ruchy uniesionym ogonem – traktuj to jak ostrzeżenie. Kiedy natomiast pies macha opuszczonym ogonem (w zwolnionym tempie) możesz podejrzewać, że jest to element zachowania uległego. Zawsze oczywiście należy patrzeć równocześnie na inne sygnały, które wysyła pies (ułożenie uszu, postawa ciała, wyraz pyska).
Uniesiony nieruchomo ogon jest z kolei efektem zainteresowania (zwłaszcza jeśli pies wyraźnie czegoś wypatruje), lub dominacji/odwagi. Przeciwieństwem jest ogon podkulony – wyraża niepewność lub lęk.

Znaczenie ma nawet kierunek merdania!

Okazuje się, że nawet to, czy pies wymachuje ogonem bardziej w prawą, czy lewą stronę ma znaczenie! Zauważono, że psy machają kitami asymetrycznie, co skłoniło badaczy do sprawdzenia dlaczego tak się dzieje. Otóż machanie ogonem to odpowiedź na różne emocje. Lewa i prawa półkula psiego mózgu wpływa na ruch ogona, zależnie od tego czy futrzak jest zrelaksowany, czy zaniepokojony.

Psy silniej machają ogonem w lewą stronę, kiedy odczuwają niepokój i doskonale odczytują ten drobny sygnał również u innych psów. Niestety nasze oko rzadko kiedy jest w stanie wyłapać te subtelne różnice.

Różnice związane z rasą.

Nie można pominąć tutaj kwestii związanych z rasami psów – nie każdy ogon jest przecież taki sam, a niektóre wręcz nie mogą wykonać pewnych ruchów. Powinniśmy brać to pod uwagę, kiedy przypatrujemy się psom.
Skrócony ogon (np. boston terriera lub buldoga francuskiego) właściwie uniemożliwia szeroką komunikację. Psy z takimi ogonami nie mogą ich podnieść, opuścić, czy podkulić.
Podobnie sprawa wygląda z zakręconym ogonem (np. basenji), noszony wysoko i nie opuszczany ma w związku z tym mniejszy zakres ruchu.

Mam nadzieję, że teraz zaczniecie baczniej obserwować psy w różnych sytuacjach i spróbujecie odczytać ich emocje z merdających kit!

​