PRZEPIS NA SCHRONISKO IDEALNE

Schroniska to zazwyczaj smutny widok. Ciasne klatki, zimny beton, albo naprędce sklecone budy ze słomą w środku, a w nich psy o wymownych oczach, które walczą o uwagę ludzi szczekając lub drapiąc łapką w kraty.
Schronisko zawsze powinno być krótkim przystankiem w życiu psa, ale przyjmijmy, że mamy nieograniczoną ilość pieniędzy i stwórzmy przepis na schronisko idealne.

Za mało miejsca w schronisku

Jednym z problemów jest zbyt duża ilość psów na małym obszarze. Psy są zwierzętami stadnymi i socjalnymi, ale nie wtedy, gdy są zmuszane do interakcji z innymi osobnikami i przebywania z nimi w obrębie klatki lub przez siatkę, która nie osłania psa i nie tworzy poczucia bezpieczeństwa.

Psy są skazane na ogromny hałas, zmiany boksów, niedobrane relacje, przez co żyją w chronicznym stresie i nie są w stanie prawdziwie odpocząć, zrelaksować się, a nawet wyspać (pies potrzebuje nawet 16 godzin snu dziennie!). Pies, który jest w wiecznym stresie nie jest też w stanie uczyć się nowych rzeczy, a to utrudnia przygotowanie go do życia „na wolności”.
Dlatego, im bardziej schronisko będzie przypominało dom, tym lepiej.
W jednym ze schronisk w USA odbyła się świetna akcja – ludzie oddawali swoje stare fotele i kanapy. Następnie wstawiano je do boksów psom, żeby mogły sobie wygodnie na nich leżeć. Ot, namiastka domu.

Za mało spacerów w schronisku

Psy cierpią również na brak ruchu. Wolontariusze i opiekunowie robią co mogą i starają się wychodzić z psiakami jak najczęściej, ale nie zawsze jest to możliwe. Psy siedzą więc całymi dniami w ciasnych boksach, czekając na swój wymarzony spacer. Brak ruchu wiąże się też często z nadwagą u psiaków i konsekwencjami zdrowotnymi, a to z kolei wymaga odpowiedniej diety (karma dietetyczna).
Oczywiście każdy pies ma inne potrzeby – senior nie potrzebuje takiej dawki ruchu, jak roczny psiak, ale chętnie rozprostuje kości i posiedzi w słońcu.

Kolejna rzecz – wybiegi. Super, jeśli są! Ale jak mógłby wyglądać wybieg idealny?
Powinien być pełen stymulujących psa rozrywek, które zaspokoją jego naturalne potrzeby. Miękkie podłoże do kopania, piasek do tarzania się, różne nawierzchnie po których pies może chodzić, tunele i przeszkody, które może pokonywać (szczególnie w przypadku szczeniaków w okresie socjalizacji istotny jest kontakt z wieloma bodźcami środowiskowymi. Dzięki temu maluch nie będzie bał się świata, gdy dorośnie). A gdyby znalazł się jeszcze basenik latem, to byłoby jak w prawdziwym, psim SPA.

Zaangażowani pracownicy schroniska

Praca w schronisku jest ciężka. Chciałoby się poświęcić czas każdemu psu z osobna, ale najpierw trzeba myśleć o nakarmieniu psów (fajnie jeśli będzie to dobra karma dla psa, ale czasem musi wystarczyć tania karma dla psa), wyprowadzeniu ich na spacer, czyszczeniu boksów. Schroniskowe zapachy nie należą do przyjemnych. Nie raz wejdzie się w błocko i nie tylko. Trzeba wiedzieć jak obchodzić się z trudnymi psami, jak pomóc tym, które ciągle się boją. W naszym idealnym schronisku pracują ludzie całkowicie oddani zwierzętom, wierząc w to, że każde z nich znajdzie swój dom.

Wolontariusze w schronisku

Wolontariusze to dobre dusze każdego schroniska. Poświęcają swój prywatny czas na spacery z psami, opiekę fizyczną i emocjonalną, pisanie ogłoszeń adopcyjnych i sprawdzanie potencjalnych domów dla swoich psów. Każdemu chodzi o to samo – o znalezienie idealnego domu, który wynagrodzi psu pobyt w schronisku. Obok zaangażowanych pracowników schronisk, każdy wolontariusz to skarb!

Behawioryści w schronisku dla psów

W każdym schronisku są psy, które wymagają szczególnej opieki. Są lękliwe lub mają problemy z zachowaniami agresywnymi, nie potrafią chodzić na smyczy, boją się dotyku, mają swoje traumy i nierzadko nieznaną przeszłość.
Aby ich adopcja była w ogóle możliwa, trzeba wyprowadzić je na prostą. W takiej sytuacji przydaje się bardzo pomoc behawiorysty zwierzęcego, który dzięki swojej wiedzy i doświadczeniu pracuje z psem, tak aby pies wyszedł na ludzi ;)
Niestety schroniskowi behawioryści to często luksus i nie każde schronisko może sobie na to pozwolić. Dlatego w naszym bajkowym schronisku, każdy pies ma swojego wolontariusza, opiekuna i jeśli potrzebuje swojego osobistego psychoterapeutę oraz trenera od fitnessu ;)

Przystosowanie psa do miejskiego życia

Psy w schronisku mają wiele tzw. deprywacji, czyli niedoborów związanych ze środowiskiem. Brakuje im prawidłowych kontaktów socjalnych, kontaktu z człowiekiem, stymulacji intelektualnej i zwykłego wyjścia na świat. Tymczasem psy, które opuszczają schronisko, powinny być jak najlepiej przystosowane do życia w mieście. Dlatego niezłym pomysłem jest przyzwyczajanie ich do komunikacji miejskiej (w Schronisku na Paluchu stoi specjalny autobus, w którym psy trenują), ruchu ulicznego, jazdy samochodem, zatłoczonych miejsc itd. W niektórych schroniskach organizuje się nawet wyjścia psów na pikniki miejskie, imprezy sportowe czy wizyty na plażach miejskich. To nie tylko pomaga psom w rozwoju, ale jest też świetną promocją. Wiele psów, którymi się opiekuję w schronisku, zostało adoptowanych, bo wpadły w oko opiekunom na takiej imprezie.

Kawiarnia w schronisku?

Dobrym pomysłem jest również zapraszanie ludzi do schroniska. Wiele osób ma barierę psychiczną, unikają schronisk, bo boją się widoków rozdzierających serce. Ale co gdyby w schronisku była urocza kawiarnia, gdzie można napić się pysznej kawy, a przy okazji pobyć w towarzystwie psów do adopcji? Brzmi dobrze, prawda?

Pamiętajmy jednak o jednym. Bez względu na to jak idealne warunki stworzymy psom w schronisku, one nadal będą śniły tylko o jednym – ciepłym domu i wspaniałym opiekunie, w którego wtulą się z miłością.

Wiemy, że rzeczywistość polskich schronisk jest daleka od ideałów, choć coraz więcej z nich reprezentuje bardzo wysoki poziom organizacji i opieki nad zwierzętami. Pracownicy schronisk dają z siebie wszystko, żeby zapewnić zwierzętom dobre warunki życia, a przede wszystkim sprawić, by znalazły dom i cudownych ludzi.

Behawiorystka i trenerka psów
Właścicielka firmy „Można Pogłaskać”
www.moznapoglaskac.pl